De titel van deze lezing trok mijn aandacht.
Als uitvaartbegeleider die zo natuurlijk mogelijk wil werken, denk ik daar graag over na.
In de lezing ging het in eerste instantie vooral over de kisten en het materiaal waar deze van gemaakt zijn.
Daarna kwam ook ter sprake wat we allemaal in die kist nog meegeven aan kleding, aan brillen, knuffels, incontinentiemateriaal, enz.
Onwillekeurig moest ik terugdenken aan de begrafenis van mijn ouders en de crematie van mijn lief.
Want ook ik had andere keuzes kunnen maken. Wat zou het hebben geholpen, als de uitvaartbegeleider hiernaar had gevraagd.
In de emoties zo vlak na het overlijden, hebben we als nabestaanden hier niet bewust bij stilgestaan.
Terwijl milieu en duurzaamheid, zowel bij mijn ouders, als bij mijn lief en mij altijd een rol speelden bij de keuzes die we maakten.
Wat ik anders gedaan zou hebben?
Voor mijn vader zou ik een ongelakte houten kist hebben gekozen of een kist van Fairboard. En in plaats van een rouwboeket met oase en een kunststof bakje, zouden we een mooi los boeket hebben op laten maken bij een duurzame bloemisterij.
Bij mijn moeder zou een handdoekje als incontinentiemateriaal kunnen dienen. De pantykousjes zouden we uit hebben gelaten of vervangen door sokjes.
We zouden vast en zeker een ander grafmonument hebben gekozen! Gelukkig is die steen nu in elk geval voor hen allebei.
En mijn lief en ik? Wij zouden misschien toch niet voor thanatopraxie (een lichte balseming) hebben gekozen.
Zou hij zijn lievelingsbroek achterwege hebben gelaten? Mijn gevoel zegt van niet.
Er zijn immers meer factoren die een rol spelen bij dit laatste afscheid.
Wanneer je mij als uitvaartbegeleider inschakelt, zal ik ernaar vragen, of duurzaamheid voor jullie van waarde is.
Zodat ik jullie kan informeren over mogelijkheden die bij jullie afscheid passen en die de aarde minder belasten.
Wil jij ook een uitvaart die de aarde zo min mogelijk belast? Neem dan contact op.